تبلیغات 
ثبت دامنه ی ملی برای صدای معصومین (ع)...
آداب مسافرت
1. قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : أمّا مُروةُ السَّفَرِ، فَبَذْلُ الزّادِ وَ قِلَّةُ الخِلافِ عَلی مَنْ صَحِبَكَ وَ كِثْرَةُ ذِكْرِ اللهِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ فی كُلِّ مَصْعَدٍ وَ مَهْبَطٍ وَ قیامٍ وَ قُعُودٍ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 266».
حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: ... امّا مردانگی در سفر، عبارت است از: بخشش مال، کمی اختلاف (سازگاری) با همسفران، و زیادی ذكر خدای عزّوجلّ در هر پستی و بلندی و نشست و برخاستی (در هر یک از منازل سفر).
2. قالَ رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : حَقٌّ عَلَی الْمُسْلِمِ إذا أراد سَفَراً أنْ یُعْلِمَ إخْوانَهُ وَ حَقٌّ عَلی إخْوانِهِ إذا قَدِم أنْ یَأتُوه.
«وسائل الشیعه، ج 5، ص 329».
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شایسته است مسلمان، هنگام مسافرت برادرانش را مطلع گرداند و برادرانش نیز هنگام بازگشت، به استقبال او بروند.
3. قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : لایَخْرُجْ فی سَفَرٍ یُخافَ فیهِ عَلی دینِهِ وَ صَلاتِهِ.
«بحارالانوار، ج 10، ص 108».
علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: به سفری كه در آن بیم خطر بر دین و نماز هست، نروید.
4. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إفْتَتِحْ سَفَرَكَ بِالصَّدَقَةِ، وَ اقْرَأ آیَةَ الْكُرْسی اِذا بَدا لَكَ.
«فروع كافی، ج 4، ص 283».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفرت را با صدقه آغاز كن و هر گاه برایت مشكلی پیش آمد، آیةالكرسی را بخوان.
5. كانَ اَبُوعَبْدِاللهِ ـ علیه السّلام ـ اِذا اَرادَ سَفَراً، قالَ: اَللّهُمَّ خَلَّ سَبیلَنا، وَ اَحْسَنْ تَسْییرَنا، وَ اَعْظِمْ عافِیَتَنا.
«من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 271».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ وقتی اراده سفر می كرد، می فرمود: خدایا راه را بر ما بگشا، و سفر ما را نیکو قرار بده، و سلامت و عافیت ما را زیاد گردان.
6. قالَ الامام الرِّضا ـ علیه السّلام ـ : إذا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزلِكَ فی سَفَرٍ اَوْ حَضَرٍ، فَقُلْ: بِسْمِ اللهِ، آمَنْتُ بِاللهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَی اللهِ، ما شاءَ اللهُ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلا بِاللهِ.
«اصول كافی، ج 2، ص 543».
امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه برای سفر یا غیر آن از منزل خارج شدی، بگو: به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، توكّل كردم به او، هر چه خدا بخواهد، همان می شود، و هیچ قدرت و نیرویی غیر از خدا نیست.
7. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مِنَ السُّنَّةِ إذا خَرَجَ الْقَوْمُ فی سَفَرٍ أنْ یُخْرِجُوا نَفَقَتَهُمْ، فَإنَّ ذلِكَ اَطْیَبُ لاَنْفُسِهِمْ، وَ اَحْسَنُ لأخْلاقِهِمْ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 287».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: از كارهای نیك این است كه وقتی گروهی به مسافرت می روند، خرج سفرشان را با خود بردارند كه این كار موجب آرامش خاطر و خوش اخلاقی آنان خواهد بود.
8. كان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ یُسافِرُ یَوْمَ الْخَمیسِ وَ قالَ: یَوْمُ الْخَمیسِ یَوْمٌ یُحِبُّهُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ مَلائِكَتُهُ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 226».
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز پنج شنبه مسافرت می كرد و می فرمود: پنجشنبه روزی است كه خدا و رسولش و ملائكه آن را دوست دارند.
9. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : یَكْرَهُ السَّفَرُ وَ السَّعْیُ فِی الْحَوائِجِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ بُكْرَةً مِنْ أجْلِ الصَّلاةِ فأمّا بَعْدَ الصَّلاةِ فَجائِزٌ یُتَبَرَّكُ بِهِ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 224».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفر و تلاش برای برآوردن حاجات خود در صبح جمعه، به خاطر نماز جمعه مكروه است، امّا بعد از نماز جمعه جائز و پر بركت می باشد.
10. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : عَلَیْكُمْ بِالسَّیْرِ فِی اللَّیْلِ فَإنَّ الأرْضَ تُطْوسُ باللَّیْلِ.
«روضه كافی، ج 8، ص 314».
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شبانه سفر كنید كه زمین به وسیله شب پوشیده می شود.
11. كانَ أبُوجَعْفَرٍ ـ علیه السّلام ـ إذا أراد سَفَراً جَمَعَ عَیالَهُ فی بَیْتٍ ثُمَّ قالَ: اَللّهُمَّ إنّی اَسْتَوْدِعُكَ دینی وَ نَفْسی وَ مالی وَ أهْلی وَ وَلَدی وَ جیرانی.
«وسائل الشیعه، ج 5، ص 276».
امام باقر ـ علیه السّلام ـ زمانی كه می خواست مسافرت كند، عیال و فرزندانش را در خانه ای جمع کرده، دعا می نمود و می فرمود: خدایا دین، نفس، مال، اهل، فرزندان و همسایگان خودم را به تو می سپارم.
12. كان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ إذا وَدَّعَ الْمُؤْمِنَ، قالَ: رَحِمَكُمُ اللهُ وَ زَوَّدَكُمُ التَّقْوی وَ وَجَّهَكُمْ إلی كُلِّ خَیْرٍ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 276».
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ وقتی مؤمنی را وداع می كرد، می فرمود: خدا تو را رحمت كند و به تقوایت بیافزاید و تو را به هر خیری برساند.
13. لَمّا شَیَّعَ أمیرالمؤمنین أباذَرٍ، شَیَّعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ عَقیلُ بْنُ أبی طالِبٍ وَ عَبْدُالله بْنُ جَعْفَرٍ وَ عَمّارُ بْنُ یاسِرٍ، قال امیرالمؤمنین: وَدِّعُوا أخاكُمْ فَإنَّهُ لابُدَّ لِلشّاخِصِ أنْ یُمْضِیَ وَ لِلْمُشَیِّعِ أنْ یَرْجِعَ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 275».
زمانی كه علی ـ علیه السّلام ـ ابوذر را (در ماجرای تبعید او به ربذه) بدرقه می كرد، امام حسن ـ علیه السلام ـ و امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عقیل و عبدالله بن جعفر و عمار بن یاسر نیز او را بدرقه كردند، حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: برادرتان را وداع كنید كه مسافر، باید برود و بدرقه كننده برگردد.
14. فی وصیة رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ لعلی ـ علیه السّلام ـ : یا عَلیُّ لا تَخْرُجْ فی سَفَرٍ وحْدَكَ.
«روضه كافی، ج 8، ص 303».
در وصیت حضرت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به علی ـ علیه السّلام ـ آمده است: یا علی تنها مسافرت نكن.
15. قالَ الامام الباقر ـ علیه السّلام ـ : اِذا اَرَدْتَ سَفَراً فَاشْتَرْ سَلامَتَكَ مِنْ رَبِّكَ بِما طابَتْ بِهِ نَفْسُكَ.
«مكارم الاخلاق، ص 257».
امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه عزم سفر كردی، سلامت خود را با دادن صدقه ای كه دلت به آن خشنود است از خداوند بخواه.
16. كانَ أبُوعَبْدالله ـ علیه السّلام ـ إذا وَضَعَ رِجْلَهُ فِی الرِّكابِ یَقُولُ: سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنّا لَهُ مُقْرِنینَ وَ یُسَبِّحُ اللهَ سَبْعاً وَ یَحْمِدُ اللهَ سَبْعاً وَ یُهَلِّلُ اللهَ سَبْعاً.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 272».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ زمانی كه سوار مركب می شد این آیه را می خواند: (سبحان الذی ...) پاك و منزه است خدایی كه این مركب را برای ما رام كرد در حالی كه ما قادر به آن نبودیم، سپس هفت سبحان الله، هفت الحمدلله و هفت لا اله الا الله می گفت.
17. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إنَّ أبی كانَ یَقُولُ: مِنْ قُوَّةِ الْمُسافِرِ حِفْظُ نَفَقَتِهِ.
«فروع كافی، ج 4، ص 363».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: پدرم (امام باقر (ع)) می فرمود: نگهداری و حفظ آذوقه (در طول سفر) موجب قدرت و توانایی مسافر می شود.
18. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا كانَ ثَلاثةٌ فی سَفَرٍ فَلْیُؤمِّرُوا اَحَدَهُمْ.
«میزان الحكمه، ج 4، ص 471».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه سه نفر همسفر باشند، باید یكی را از میانشان سرپرست خود نمایند.
19. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : سَیِّدُ الْقَوْمِ خادِمُهُمْ فِی السَّفَرِ.
«مكارم اخلاق، ص 265».
رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: بزرگ قوم، خادم آنها در سفر است.
20. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مَنْ أعانَ مُؤْمِناً مُسافِراً، نَفَّسَ اللهُ عَنْهُ ثَلاثاً وَ سَبْعینَ كُرْبَةً.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 293».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر كس مسافر مؤمنی را كمك كند، خداوند از او هفتاد و سه گرفتاری رادفع می كند.
21. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : اَلتَّواصُلُ بَیْنَ الإخْوانِ فِی الْحَضَرِ التَّزاوُرُ وَ فِی السَّفَرِ التَّكاتُبُ.
«وسائل الشیعه، ج 8،ص 494».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: ارتباط با برادران در حضر (وطن) به وسیله دید و بازدید انجام می گیرد و در مسافرت با نامه.
22. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : ... إذا قَضی اَحَدُكُمْ سَفَرَهُ فَلْیَسْرَع الإیابَ إلی أهْلِهِ.
«من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 300».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: ... زمانی كه یکی از شما سفرش را تمام كرد زود به نزد اهلش برگردد.
23. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : كانَ أصْحابُ رَسُولِ اللهِ یُصافِحُ بَعْضَهُمْ بَعْضاً، فَإذا قَدِمَ الْواحِدُ مِنْهُمْ فی سَفَرِهِ فَلَقِیَ أخاهُ عانَقَهُ.
«مكارم اخلاق، ص 276».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اصحاب پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ (موقع بازگشت از حبشه) با هم مصافحه كردند (دست دادند) و هر گاه یكی از آنها از سفر باز می گشت و برادرش را ملاقات می كرد با او معانقه (دست در گردن انداختن و دیده بوسی) می كرد.
24. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إذا قَدِمَ الرَّجُلُ مِنَ السَّفَرِ وَ دَخَلَ مَنْزِلَهُ یَنْبَغی أنْ لایَشْتَغِلَ بِشَیْءٍ حَتّی یَصُبَّ عَلی نَفْسِهِ الْماءَ وَ یُصَلّی رَكْعَتَیْنِ وَ یَسْجُدَ وَ یَشْكُرَ اللهَ مِائَةَ مَرَّةٍ.
«مكارم اخلاق، ص 276».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: وقتی كسی از مسافرت برگشت و داخل خانه اش شد، سزاوار است قبل از هر چیز حمام كرده و دو ركعت نماز (مستحبی) گزارد و سجده كند و صد مرتبه خدا را شكر نماید.
25. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا خَرَجَ اَحَدُكُمْ إلی سَفَرٍ ثُمَّ قَدِمَ عَلی أهْلِهِ فَلْیُهْدِهِمْ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 283».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه كسی از شما به سفر برود و سپس به خانه اش باز گردد، برای اهل خانه هدیه ای بیاورد.
26. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا خَرَجَ اَحَدُكُمْ إلی سَفَرٍ فَلْیُوَدِّعْ إخْوانَهُ فَإنَّ الله جاعِلٌ لَهُ فی دُعائِهِمْ اَلْبَرَكَةَ.
«كنز العمال، ح 17473».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر گاه كسی به سفری می رود، با برادرانش وداع كند كه خداوند در دعای آنها برای او بركت قرار می دهد.
27. قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا كانَ ثَلاثَةُ نَفَرٍ فی سَفَرٍ فَلْیَوُمَّهُمْ أقْرَؤَهُمْ و إنْ كانَ أصْغَرَهُمْ سِنّاً فَإذا أمَّهُمْ فَهُوَ أمیرُهُمْ.
«كنز العمال، ح 17548».
پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر گاه در سفر سه نفر شد، باید آنكه آگاه تر است، سرپرست باشد، اگر چه از نظر سن كوچكتر از دیگران باشد و آنكه سرپرستی دیگران را پذیرفت او رهبر و امیر آنهاست.
1. قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : أمّا مُروةُ السَّفَرِ، فَبَذْلُ الزّادِ وَ قِلَّةُ الخِلافِ عَلی مَنْ صَحِبَكَ وَ كِثْرَةُ ذِكْرِ اللهِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ فی كُلِّ مَصْعَدٍ وَ مَهْبَطٍ وَ قیامٍ وَ قُعُودٍ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 266».
حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: ... امّا مردانگی در سفر، عبارت است از: بخشش مال، کمی اختلاف (سازگاری) با همسفران، و زیادی ذكر خدای عزّوجلّ در هر پستی و بلندی و نشست و برخاستی (در هر یک از منازل سفر).
2. قالَ رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : حَقٌّ عَلَی الْمُسْلِمِ إذا أراد سَفَراً أنْ یُعْلِمَ إخْوانَهُ وَ حَقٌّ عَلی إخْوانِهِ إذا قَدِم أنْ یَأتُوه.
«وسائل الشیعه، ج 5، ص 329».
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شایسته است مسلمان، هنگام مسافرت برادرانش را مطلع گرداند و برادرانش نیز هنگام بازگشت، به استقبال او بروند.
3. قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : لایَخْرُجْ فی سَفَرٍ یُخافَ فیهِ عَلی دینِهِ وَ صَلاتِهِ.
«بحارالانوار، ج 10، ص 108».
علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: به سفری كه در آن بیم خطر بر دین و نماز هست، نروید.
4. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إفْتَتِحْ سَفَرَكَ بِالصَّدَقَةِ، وَ اقْرَأ آیَةَ الْكُرْسی اِذا بَدا لَكَ.
«فروع كافی، ج 4، ص 283».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفرت را با صدقه آغاز كن و هر گاه برایت مشكلی پیش آمد، آیةالكرسی را بخوان.
5. كانَ اَبُوعَبْدِاللهِ ـ علیه السّلام ـ اِذا اَرادَ سَفَراً، قالَ: اَللّهُمَّ خَلَّ سَبیلَنا، وَ اَحْسَنْ تَسْییرَنا، وَ اَعْظِمْ عافِیَتَنا.
«من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 271».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ وقتی اراده سفر می كرد، می فرمود: خدایا راه را بر ما بگشا، و سفر ما را نیکو قرار بده، و سلامت و عافیت ما را زیاد گردان.
6. قالَ الامام الرِّضا ـ علیه السّلام ـ : إذا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزلِكَ فی سَفَرٍ اَوْ حَضَرٍ، فَقُلْ: بِسْمِ اللهِ، آمَنْتُ بِاللهِ، تَوَكَّلْتُ عَلَی اللهِ، ما شاءَ اللهُ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلا بِاللهِ.
«اصول كافی، ج 2، ص 543».
امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه برای سفر یا غیر آن از منزل خارج شدی، بگو: به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، توكّل كردم به او، هر چه خدا بخواهد، همان می شود، و هیچ قدرت و نیرویی غیر از خدا نیست.
7. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مِنَ السُّنَّةِ إذا خَرَجَ الْقَوْمُ فی سَفَرٍ أنْ یُخْرِجُوا نَفَقَتَهُمْ، فَإنَّ ذلِكَ اَطْیَبُ لاَنْفُسِهِمْ، وَ اَحْسَنُ لأخْلاقِهِمْ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 287».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: از كارهای نیك این است كه وقتی گروهی به مسافرت می روند، خرج سفرشان را با خود بردارند كه این كار موجب آرامش خاطر و خوش اخلاقی آنان خواهد بود.
8. كان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ یُسافِرُ یَوْمَ الْخَمیسِ وَ قالَ: یَوْمُ الْخَمیسِ یَوْمٌ یُحِبُّهُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ مَلائِكَتُهُ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 226».
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز پنج شنبه مسافرت می كرد و می فرمود: پنجشنبه روزی است كه خدا و رسولش و ملائكه آن را دوست دارند.
9. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : یَكْرَهُ السَّفَرُ وَ السَّعْیُ فِی الْحَوائِجِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ بُكْرَةً مِنْ أجْلِ الصَّلاةِ فأمّا بَعْدَ الصَّلاةِ فَجائِزٌ یُتَبَرَّكُ بِهِ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 224».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفر و تلاش برای برآوردن حاجات خود در صبح جمعه، به خاطر نماز جمعه مكروه است، امّا بعد از نماز جمعه جائز و پر بركت می باشد.
10. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : عَلَیْكُمْ بِالسَّیْرِ فِی اللَّیْلِ فَإنَّ الأرْضَ تُطْوسُ باللَّیْلِ.
«روضه كافی، ج 8، ص 314».
پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شبانه سفر كنید كه زمین به وسیله شب پوشیده می شود.
11. كانَ أبُوجَعْفَرٍ ـ علیه السّلام ـ إذا أراد سَفَراً جَمَعَ عَیالَهُ فی بَیْتٍ ثُمَّ قالَ: اَللّهُمَّ إنّی اَسْتَوْدِعُكَ دینی وَ نَفْسی وَ مالی وَ أهْلی وَ وَلَدی وَ جیرانی.
«وسائل الشیعه، ج 5، ص 276».
امام باقر ـ علیه السّلام ـ زمانی كه می خواست مسافرت كند، عیال و فرزندانش را در خانه ای جمع کرده، دعا می نمود و می فرمود: خدایا دین، نفس، مال، اهل، فرزندان و همسایگان خودم را به تو می سپارم.
12. كان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ إذا وَدَّعَ الْمُؤْمِنَ، قالَ: رَحِمَكُمُ اللهُ وَ زَوَّدَكُمُ التَّقْوی وَ وَجَّهَكُمْ إلی كُلِّ خَیْرٍ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 276».
پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ وقتی مؤمنی را وداع می كرد، می فرمود: خدا تو را رحمت كند و به تقوایت بیافزاید و تو را به هر خیری برساند.
13. لَمّا شَیَّعَ أمیرالمؤمنین أباذَرٍ، شَیَّعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ عَقیلُ بْنُ أبی طالِبٍ وَ عَبْدُالله بْنُ جَعْفَرٍ وَ عَمّارُ بْنُ یاسِرٍ، قال امیرالمؤمنین: وَدِّعُوا أخاكُمْ فَإنَّهُ لابُدَّ لِلشّاخِصِ أنْ یُمْضِیَ وَ لِلْمُشَیِّعِ أنْ یَرْجِعَ.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 275».
زمانی كه علی ـ علیه السّلام ـ ابوذر را (در ماجرای تبعید او به ربذه) بدرقه می كرد، امام حسن ـ علیه السلام ـ و امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عقیل و عبدالله بن جعفر و عمار بن یاسر نیز او را بدرقه كردند، حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: برادرتان را وداع كنید كه مسافر، باید برود و بدرقه كننده برگردد.
14. فی وصیة رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ لعلی ـ علیه السّلام ـ : یا عَلیُّ لا تَخْرُجْ فی سَفَرٍ وحْدَكَ.
«روضه كافی، ج 8، ص 303».
در وصیت حضرت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به علی ـ علیه السّلام ـ آمده است: یا علی تنها مسافرت نكن.
15. قالَ الامام الباقر ـ علیه السّلام ـ : اِذا اَرَدْتَ سَفَراً فَاشْتَرْ سَلامَتَكَ مِنْ رَبِّكَ بِما طابَتْ بِهِ نَفْسُكَ.
«مكارم الاخلاق، ص 257».
امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه عزم سفر كردی، سلامت خود را با دادن صدقه ای كه دلت به آن خشنود است از خداوند بخواه.
16. كانَ أبُوعَبْدالله ـ علیه السّلام ـ إذا وَضَعَ رِجْلَهُ فِی الرِّكابِ یَقُولُ: سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنّا لَهُ مُقْرِنینَ وَ یُسَبِّحُ اللهَ سَبْعاً وَ یَحْمِدُ اللهَ سَبْعاً وَ یُهَلِّلُ اللهَ سَبْعاً.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 272».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ زمانی كه سوار مركب می شد این آیه را می خواند: (سبحان الذی ...) پاك و منزه است خدایی كه این مركب را برای ما رام كرد در حالی كه ما قادر به آن نبودیم، سپس هفت سبحان الله، هفت الحمدلله و هفت لا اله الا الله می گفت.
17. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إنَّ أبی كانَ یَقُولُ: مِنْ قُوَّةِ الْمُسافِرِ حِفْظُ نَفَقَتِهِ.
«فروع كافی، ج 4، ص 363».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: پدرم (امام باقر (ع)) می فرمود: نگهداری و حفظ آذوقه (در طول سفر) موجب قدرت و توانایی مسافر می شود.
18. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا كانَ ثَلاثةٌ فی سَفَرٍ فَلْیُؤمِّرُوا اَحَدَهُمْ.
«میزان الحكمه، ج 4، ص 471».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه سه نفر همسفر باشند، باید یكی را از میانشان سرپرست خود نمایند.
19. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : سَیِّدُ الْقَوْمِ خادِمُهُمْ فِی السَّفَرِ.
«مكارم اخلاق، ص 265».
رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: بزرگ قوم، خادم آنها در سفر است.
20. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مَنْ أعانَ مُؤْمِناً مُسافِراً، نَفَّسَ اللهُ عَنْهُ ثَلاثاً وَ سَبْعینَ كُرْبَةً.
«من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 293».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر كس مسافر مؤمنی را كمك كند، خداوند از او هفتاد و سه گرفتاری رادفع می كند.
21. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : اَلتَّواصُلُ بَیْنَ الإخْوانِ فِی الْحَضَرِ التَّزاوُرُ وَ فِی السَّفَرِ التَّكاتُبُ.
«وسائل الشیعه، ج 8،ص 494».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: ارتباط با برادران در حضر (وطن) به وسیله دید و بازدید انجام می گیرد و در مسافرت با نامه.
22. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : ... إذا قَضی اَحَدُكُمْ سَفَرَهُ فَلْیَسْرَع الإیابَ إلی أهْلِهِ.
«من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 300».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: ... زمانی كه یکی از شما سفرش را تمام كرد زود به نزد اهلش برگردد.
23. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : كانَ أصْحابُ رَسُولِ اللهِ یُصافِحُ بَعْضَهُمْ بَعْضاً، فَإذا قَدِمَ الْواحِدُ مِنْهُمْ فی سَفَرِهِ فَلَقِیَ أخاهُ عانَقَهُ.
«مكارم اخلاق، ص 276».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اصحاب پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ (موقع بازگشت از حبشه) با هم مصافحه كردند (دست دادند) و هر گاه یكی از آنها از سفر باز می گشت و برادرش را ملاقات می كرد با او معانقه (دست در گردن انداختن و دیده بوسی) می كرد.
24. قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إذا قَدِمَ الرَّجُلُ مِنَ السَّفَرِ وَ دَخَلَ مَنْزِلَهُ یَنْبَغی أنْ لایَشْتَغِلَ بِشَیْءٍ حَتّی یَصُبَّ عَلی نَفْسِهِ الْماءَ وَ یُصَلّی رَكْعَتَیْنِ وَ یَسْجُدَ وَ یَشْكُرَ اللهَ مِائَةَ مَرَّةٍ.
«مكارم اخلاق، ص 276».
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: وقتی كسی از مسافرت برگشت و داخل خانه اش شد، سزاوار است قبل از هر چیز حمام كرده و دو ركعت نماز (مستحبی) گزارد و سجده كند و صد مرتبه خدا را شكر نماید.
25. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا خَرَجَ اَحَدُكُمْ إلی سَفَرٍ ثُمَّ قَدِمَ عَلی أهْلِهِ فَلْیُهْدِهِمْ.
«بحارالانوار، ج 76، ص 283».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه كسی از شما به سفر برود و سپس به خانه اش باز گردد، برای اهل خانه هدیه ای بیاورد.
26. قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا خَرَجَ اَحَدُكُمْ إلی سَفَرٍ فَلْیُوَدِّعْ إخْوانَهُ فَإنَّ الله جاعِلٌ لَهُ فی دُعائِهِمْ اَلْبَرَكَةَ.
«كنز العمال، ح 17473».
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر گاه كسی به سفری می رود، با برادرانش وداع كند كه خداوند در دعای آنها برای او بركت قرار می دهد.
27. قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا كانَ ثَلاثَةُ نَفَرٍ فی سَفَرٍ فَلْیَوُمَّهُمْ أقْرَؤَهُمْ و إنْ كانَ أصْغَرَهُمْ سِنّاً فَإذا أمَّهُمْ فَهُوَ أمیرُهُمْ.
«كنز العمال، ح 17548».
پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر گاه در سفر سه نفر شد، باید آنكه آگاه تر است، سرپرست باشد، اگر چه از نظر سن كوچكتر از دیگران باشد و آنكه سرپرستی دیگران را پذیرفت او رهبر و امیر آنهاست.
::برچسب :
:: مرتبط با:
احادیث موضوعی , 
